روزنامه «دنیای‌اقتصاد» نوشت:

🔹 مدیران شهر تهران از «تلاش شهرداری برای ساخت و تامین مسکن ارزان» سخن می‌گویند اما بودجه اداره شهر را طوری چیده‌اند که «بار هزینه‌های شهر روی دوش سازنده‌ها و خانه‌اولی‌ها است تا برعهده سوداگران ملکی».

🔹طی یک هفته گذشته شهرداری فیش‌های دو رنگ آبی_نارنجی تحت عنوان «عوارض نوسازی و بهای خدمات پسماند» را به درب ساختمان‌های مسکونی رساند.

🔹ارقام درون این فیش‌ها چه می‌گوید؟

🔹مالک یک آپارتمان ۹۰ مترمربعی خالی از سکنه _ملک منجمد و بلااستفاده_ در ازای یکسال خدمات و امکاناتی که شهرداری برای نگهداشت شهر ارایه کرده، حدود ۵۰۰ هزار تومان عوارض شهرداری پرداخت می‌کند؛ این یعنی «مترمربعی فقط ۶هزار تومان».

🔹 اما سازنده یک آپارتمان ۹۰ مترمربعی در ازای ساخت یک مترمربع، ۳۳۰ هزار تومان عوارض ساخت و‌ تراکم می‌پردازد.

🔹 این یعنی، عوارض تولید مسکن ۵۰ برابر عوارضی است که از یک «مَلّاک» گرفته می‌شود.

🔹عوارض ساخت به قیمت فروش مسکن منتقل می‌شود که در نهایت، خانه‌اولی باید آن را پرداخت کند.

🔹 اما مالکان چند خانه‌ای که باعث کاهش عرضه در بازار و فشار روی‌ تورم مسکن شده‌اند، عملا از عوارض معافند.

🔹 این در حالی است که هر آپارتمان برای شهرداری ۲۶ میلیون تومان در سال هزینه دارد.

🔹 اخذ عوارض با قیمت واقعی از چند خانه‌ای‌ها بخش قابل توجهی از هزینه‌های شهر را تامین می‌کند و باعث کاهش هزینه ساخت، افزایش عرضه این خانه‌ها بواسطه بازدارندگی عوارض برای خالی نگه داشتن و کاهش التهاب قیمت و اجاره خواهد شد

دیدگاهتان را بنویسید