تحلیل و بررسی فیلم “می دسامبر”

#معرفی_فیلم

✍️پرهام موسوی

🔹فیلم می دسامبر، درباره تغییر می گوید. شناخت انسان ها به باورهای مختلف باعث می شود در مواجهه با دیگران شبیه آن ها شود، اتفاقی که برای کاراکتر اصلی رخ می دهد چون وقتی کاراکتر الیزابت با بازی ناتالی پورتمن می خواهد  برای فیلم جدید خودش تحقیق کند، در طول روایت فیلم تبدیل به  کاراکتر گریسی ( جولین مور ) می شود

🔹تاد هینز به عنوان کارگردان این فیلم ، روایت تصویری می دسامبر را از نگاه الیزابت تصویری می کند.

🔹به همین دلیل نماهای لانگ شات متعددی از محل زندگی کاراکتر گریسی و همسرش می بینیم که مخاطب هم مثل کاراکتر الیزابت به دنبال کشف زندگی گذشته گریسی است و ریتم ملایم فیلم در جهت کشف و شهود روابط کاراکترها طراحی شده

🔹ناتالی پورتمن در نقش الیزابت به بهترین شکل ممکن توانست حس های چند وجهی این کاراکتر را با اکت هایش نشان دهد، می توان گفت پورتمن این کاراکتر را زندگی کرد و تغییر شخصیت او از یک فرد پرسشگر تا عاشق خیلی دقیق تصویری شده است.

🔹جولین مور که کاراکتر مکمل ناتالی پورتمن را بازی می کند خیلی دقیق، اعتماد به نفس در اکت هایش مشاهده میکنیم و در تنهایی اش شاهد برون ریزی عاطفی این کاراکتر هستیم که این دو بازیگر کاملا توانستند همدرد کاراکترهای الیزابت و گرسی شوند.

🔹موسیقی متن نقش مهمی در پیشبرد روایت تصویری دارد، به شکلی که حس ترس، تعلیق و نگرانی با موسیقی متن در آغاز یا پایان سکانس ها ایجاد می شود. موسیقی کاملا در خدمت اضطراب های کاراکترهای اصلی طراحی شده است

🔹شخصیت پردازی کاراکتر الیزابت آنقدر متفاوت طراحی شده است که مخاطب هم از عملکرد های متضاد او شوکه می شود و انگار بلوغ حسی این کاراکتر بعد از سفری که انجام می دهد، اتفاق می افتد. به نوعی این کاراکتر با رفتن به گذشته تلخ زوج دیگری ، خودش را در آن زوج پیدا می کند که فیلمساز خیلی انسانی و ماهرانه این تغییر رفتار را پله به پله در عملکرد کاراکتر الیزابت نشان می دهد

🔹روایت خطی فیلم می دسامبر ، در جهت اهداف کاراکتر ها طراحی شده است و فضای دیالوگ محور این فیلم برای مخاطب خسته کننده نمی شود چون تعلیق های مهم فیلم در دیالوگ های کاراکترها آشکار می شود